StelpaLitla

Vorferðin,
var hreint út sagt alveg frábær! Reyndar fengum við ekki jafn gott veður eins og fyrir tvem árum, en það hafði nú ekki mikil áhrif á okkur (fyrir utan bévítans kvef sem ég náði mér í og hef verið hóstandi og snýtandi mér í tíma og ótíma síðan). Einhvern tíma fyrir ferðina var einhver sem manaði fólk til að láta ekki renna af sér alla ferðina og voru þó nokkrir sem tóku þeirri áskorun. Ekki vorum við þó alveg svo kræf í drykkjunni….en svei mér þá ef við komumst ekki ansi nálægt því!

Áður en ég byrja vil ég þakka þeim sem voru vakandi á föstudagsnóttu/morgni, gott pepp og sjálfsstyrkingu! (you know who you are)

Þakka líka Einari afnot af myndum úr ferðinni :)

Dagur1 – Höfn og tjaldstæðið
Byrjað var að keyra á Höfn með stuttum sjoppu- og fossastoppum. Og pissustoppum. Ekki var hægt annað en að opna nokkar bjóra í rútunni, þetta er nú einu sinni menningarferð! Uuu..já. Jæja, gengum að sjálfsögðu undir seljalandsfoss og við Harpa heimtuðum að fá að labba upp að Svartafossi. Ekki hægt að keyra framhjá Skaftafelli án þess að gera það!! Við fengum okkar framgengt og vorum agalega ánægðar. Gerðum líka stutt stopp í Jökulsárlóni, og hefðu eflaust farið í bátsferð ef ekki hefði verið búið að loka. Þegar var komið á Höfn komumst við að því að við vorum á gistiheimili þar sem við vorum ekki einu gestirnir. Nú voru góð ráð dýr! Við erum kór, og við þurfum að hafa hátt langt fram eftir nóttu!

En það er ekki að spyrja að Ernu Maríu blessuninni, við skelltum okkur bara niður á tjaldstæði, grilluðum þar og fengum svo lánaðan pííínulítinn kofa þar sem við gátum setið að sumbli langt fram eftir nóttu. Hmmm nei, hvað er ég að rugla. Aldrei þessu vant var fólk farið snemma heim. Veit ekki alveg hvað gekk á, en að sjálfsögðu var ég með þeim síðustu til að fara í rúmið það kvöldið.

Dagur2 - Landsbyggðarhnakkinn
Morguninn eftir gerðist ég svo kræf að vakna eldsnemma og draga Kristínu með mér í sund. Reyndar var þá skólasund en við blikkuðum sundvörðinn til að hleypa okkur í pottana. Þann daginn fórum við svo í smá rúnt um sveitina með honum Dúdda (vini hans Tuma kórstjóra) sem sagði okkur m.a. frá nauti sem var búið að flá og afhausa en hljóp engu að síður út í vatnið Þveit. Þveit í þveitinni (fyrir smámælta). Dúddi var ekki með hattinn, en hann var hress engu að síður. Keyrði okkur upp að Hoffellsjökli í kyrrð og ró þar sem fleyttar voru kellingar áður en haldið var aftur á Höfn á kóræfingu.

Eftir æfingu skrapp ég í heimsókn til frænku minnar og fékk þar dýrindis kvöldverð: grjónagraut og lifrarpylsu! Ekki slæmt það, nammi namm. Um kvöldið voru síðan tónleikar þar sem mættur var svipaður fjöldi og kórinn sjálfur. Reyndar vorum við frekar fámenn í kórnum og Tumi eitthvað stressaður út af því. Við höfum sungið betur…en þetta var samt engin hörmung og gestirnir voru ánægðir. Það er nú fyrir öllu.
Um kvöldið leigðum við sal í Víkinni, aðal pöbbinn og pizzastaðurinn á Höfn (eru ekki allir bæir úti á landi með slíkan stað??). Þar var kynntur til sögunnar drykkjuleikur sem átti eftir að hafa afdrifaríkar afleiðingar fyrir mig kvöldið eftir. En þetta kvöld var stuð með pool og gítarspili sem aldrei fyrr. Við Kristín löguðum handþurrkublásarann á klósettinu við mikinn fögnuð viðstaddra. Einnig var síðar trúnó á klósettinu, brjórdrykkja og söngur. Landsbyggðarfordómar okkar sem eru frá Reykjavík stóðu undir sér. Vitið þið ekki öll um “FM hnakka stereótýpuna með strípur og fer í ljós þrisvar í vikur á sportbílnum sínum…”? Viti menn, einn slíkur chrashaði partýið hjá okkur! Reyndar við mikinn fögnuð viðstaddra, enda var maðurinn með gítarspilandi mann með sér og spilaði sjálfur listilega á bongótrommur.

Reyndar segir sagan að Harpa hafi boðið þeim í partýið, eftir að hafa farið á trúnó með einum um eiturlyfjanotkun hanns og kynni sín af Gunnari í krossinum, ásamt þess að hafa dásamað Robbie Williams hægri vinstri sem þeir voru með í fullum gangi á stórum skjá í sal fyrir neðan okkur. Hvað um það. Hnakkinn vakti mikla kátínu og hlátrarsköll viðstaddra með tattúum sínum og götum víðsvegar um líkamann. Og ekki má gleyma einkabílnúmerinu “Stinni”. Gerist varla betra. Gleðskapurinn stóð langt fram á nótt, og enn og aftur var ég með þeim síðustu til að fara í rúmið það kvöldið. Last man standing keppnin var rétt að byrja.

Dagur3 – Eurovision og Waterfall
Ræs rétt fyrir hádegi, nú skyldi brunað til Egilsstaða, og í kvöld skyldi horft á Eurovision og sjá Telmu okkar komast áfram, að sjálfsögðu. Snillingarnir Hilla og Kristín voru vel undirbúnar með stuðningsleik fyrir keppnina. Skipt var niður í lið og fékk hvert lið til afnota 3 lög og mátti velja með hverjum skyldi haldið. Allir héldu svo að sjálfsögðu með Íslandi. Einnig fékk hvert lið pappaspjöld og tússliti og múta skyldi síðan Hillu og Kristínu til að fá afnot af glimmerpennum, límbandi, límstifti og öðru föndurdóti. Stemningin var nú ekki mikil í rútunni en um leið og var rennt í hlað í Kirkjumiðstöðini á Eiðum byrjaði fjörið. Ég var svo heppin að fá til afnota WIG WAM (Noreg, fyrir þá sem eru alveg út úr kú) og fólk fór í múnderingar og búninga og útbjó hin litríkustu spjöld.

Síðan byrjaði keppnin sjálf og auðvitað var mikið hlegið yfir lögum og búningum ásamt furðulegum kommentum Gísla Marteins. Einnig var tekið eftir því að Guðjón tók þátt fyrir hönd Írlands, allir mjög hrifnir af framistöðu hans að sjálfsögðu, thíhíhí. Eftir sjokkið yfir því að við komumst ekki áfram (hver hefði trúað því??), var lagst í bleyti. Þar kom fyrrnefndur drykkjuleikur að góðum notum, eða þannig. Við skulum bara orða það þannig: ég var ekki last man standing það kvöldið, og ég mæli ekki með hvítvíni í Waterfall. Og ekki orð um það meir.

Dagur4 – Last man standing heldur áfram
Flestir skelltu sér á Egilsstaði í sund þennan dag. Þurftum að fara í kaupstaðinn til að komast í búðir og síðar um daginn átti að fara í hestaferð (sem þó síðar var aflýst vegna veðurs). Það var frekar súrt að vappa um ríkið drulluþunnur í meiri áfengisleit. En svona er kórinn, gvöð hvað ég elska ykkur. Lítið gerðist þennan dag, það var kallt og snjóaði en við létum það ekki á okkur fá og héltum áfram drykkju og söng sem aldrei fyrr. Ég var komin í gírinn aftur og lét til mín taka í Last man standing.

Dagur5 - Agureyris
Dagur 2 í Eurovisjón, en bitrir Íslendingar villdu ekki heyra á keppnina minnst, og því vorum við ekkert að flýta okkur að ná á Akureyri áður en keppnin byrjaði. Dunduðum okkur af stað í rólegheitunum og burruðum í átt að Bláa Lóninu í Mývatssveit. Lónið var reyndar skítkallt sökum snjókomu og kulda, en pottur og gufa voru heit og fín. Ahhh. Stoppuðum síðan í svona tvær mínútur við Goðafoss svona til málamynda en þá var komið að Hannesi að bjóða okkur í sveitina! Það vantaði ekki gestrisnina og kórinn eins og hann lagði sig vísað inn í hlöður og fjós og hvað það nú allt heitir þarna í sveitinni, að skoða meme og kusur og litlu sætu lömbin. Voru okkur svo boðnir pizzasnúðar, kanelsnúðar, ostar kex og kaffi að ógleymdri mjólk beint úr kúnni! Alveg frábært. Við sungum nú tvö lög fyrir heimilisfólkið til að þakka fyrir okkur, ekki að spyrja að því.

En nú voru menn og konur orðin bjórþyrst og þeyst var inn á Akureyris. Eftir að hafa hent dótinu okkar inn í KA heimilið fórum við á Greifann…nei…fógetann..nei? uuuu….einhvern pizzu/veitingastað þarna og fengum hlaðborð og náðum í rassgatið á stigagjöfinni í Eurovisjón. Fórum svo aftur upp í KA heimili til að skella í okkur nokkrum öllurum, fara í bandý og spila nokkur lög á gítar áður en flestir fóru svo í bæinn. Eitthvað dreifðist nú úr hópnum, en stór hluti var allavega á Café Amor að dilla sér við hin ýmsu Eurovision lög, Nínu, Norska lagið, Selmu, Gríska vinningslagið og annað skemmtilegt 90´s europop. Kvöldið endaði svo á síðustu Last man standing keppninni þar sem ég vann EKKI (arrgh)…samt fór ég í bólið um kl.8 um morguninn… hmm….

Daginn eftir var haldið heim á leið eftir kalda en alveg frábbbbæra ferð!!! Takk fyrir mig elsku börnin góð, þið eruð yndið mitt eina.

StelpaLitla// Ýrr @ 12:57

föstudagur, maí 27

fimmtudagur, maí 26

miðvikudagur, maí 25